چه بیصدا جون میدم و به روزگار خندیدم…
تنهایی مو فهمیدم و اشکم روونه…
من موندم و بی کس دلم ای دل دل ناغافلم!
موندم برم یا که نرم دلم چه خونه…
من اونیم که با خودش عمریه قهره…
چه بیصدا جون میدم و به روزگار خندیدم…
تنهایی مو فهمیدم و اشکم روونه…
من موندم و بی کس دلم ای دل دل ناغافلم!
موندم برم یا که نرم دلم چه خونه…
من اونیم که با خودش عمریه قهره…